Мы здрадзілі новаму сьвету,
Стрымалі ў далонях адчай.
Не пытаю ў ветра дзе ты,
Не шукаю пяшчоты нажаль.
Самотныя дзеці космасу,
Атручаны кавай зямлі.
Глыталі,прапітвалі водамі,
Па іх жа на лодцы плылі.
А мне так цікава весламі,
Узрушваць вытокі з галоў.
Дзяліцца думкамі ўзнеслымі,
З вокладак старых тымоў.