Абгарнуся ў слуцкі пояс.
І пайду на танцы я.
Будуць ведаць мяне людзі.
Як заможнага Пана.
Сберажэ мяне зімою,
Бо цяпло рукі ткача.
Аддалось яму парою,
Нібы дзецям,ад сэрца.
А чароўныя узоры,
Хіба дрэўнія Руны.
Адхіляць ўсе злыя чары.
Ад варожай стараны.
Будзе грэць,мяне і душу.
Старажытны пояс наш.
Бо няма яму замены.
З даўніх пор і ў гэты час!