Кожны памрэ, заплюшчыўшы вочы,
смерці ў твар заглянуўшы не раз.
Бо чалавек да дзівацтваў ахвочы,
не заўважаючы розных параз.
Хай будзе бераг той цёплым, утульным,
смерць хай прытуліць касцьмі ад душы.
Будзе яна святам нашым агульным,
ёй чалавек свой даўно, не чужы...