Хтосьці сёньня сэрцам хворы,
У тую сцюдзёную, зімовую пору,
Калі цемра з’ядае сьвечы,
А вецер дзьмухае ў печы.
Енчыць, плача ў коміне
Цень, што не мае імёнаў.
Яму дрэнна, зь яго хопіць,
І Ніхто плача ноччу.
Дрэнна Камусьці, дрэнна Нікому
І ў прасторы, і ў дому.
Ніхто грае на смутнай флейце
І сьпявае аб ранішнім сьвеце.
Хтосьці хоча стаць Нікім,
Слухаючы гукі яго музыкі.
Слухае… Калыхае галавою.
І адкладае гатовую зброю.