Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Сон

Сярэдняя: 4.6 (63 галасоў)

Калі прымусіць час сказаць "бывай",
А ў сэрцы не пагасне жар кахання, –
Пакінь бяз слоў, але не дабівай
Мяне суровым словам – расставанне!

Ты пры апошняй стрэчы ў гаі,
Пакуль зара расой напоіць руту,
Апошнім пацалункам упаі
І ўжо на ростань – кроплямі атруты.

Разлучымся – і стане мне лягчэй;
Бяссільны, упаду к табе на ўлонне,
Цалую я блакіт тваіх вачэй,
Загледзеўшыся ў цемру іх прадоння.

Так да сканчэння свету я прасплю,
А ў Судны дзень, калі затрубяць трубы,
Ты ціха сыдзеш з неба на зямлю,
Каб разбудзіць таго, хто сэрцу любы.

І здасца мне, што не прайшлі вякі, –
Зусім нядаўна я цябе пакінуў, –
Загледзеўся ў вачэй тваіх блакіт
І задрамаў на нейкую хвіліну.



Вельмi добры вершык.

Вельмi добры вершык.

Хорошо! Однако Мицкевич

Хорошо! Однако Мицкевич написал это стихотворение не по-белорусски, а по-польски.
Значит, надо указывать переводчика. Ведь текст фактически принадлежит ему, не Мицкевичу.
А переводчик - Язэп Семяжон.

Шедевр!

Шедевр!

цудоуны верш,але сумна потым

цудоуны верш,але сумна потым на сэрдцы...

это здорово

это здорово

Вельмі цудоўныя радкі, й

Вельмі цудоўныя радкі, й пакуль, хоць маленькая колькасьць народу будзе чытаць гэткія вершы, нашая мова не згіне.Прыйдзе час, й мы загаворым на ей адкрыта й з гонарам, й ўшануем ўсіх сваіх славутых продкаў.

так.. цудоуна,але ак жа сумна

так.. цудоуна,але ак жа сумна н
а сэрдцы ад их