Як сон душы, у роспачы адзінай,
Трызненнем восень зачапіла боль...
У небе зоркі ходам несупынным
Ад веку ў век на раны сыпяць соль.
Ці ты была? Ці, можа, светлай згадкай
Мінулым прыхавала ўсё жыццё...
А ў холадзе касмічным зоркай яркай
Анёл расправіў белае крыло...
І пер'е паляцела снегам долу,
Дарунак лістападаўскіх начэй...
Сняжынкі як трызненне волі,
Патаялі ў скаронасці вачэй...