Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Павел Гаспадыніч

Сярэдняя: 3.8 (4 галасоў)

а калі на гарышчы жніўня
вераснёвыя пожні заззяюць
таямнічым святлом сонцаліўня
барвай зжытага некалі траўня

у расхрыстаных душах наўкола
у вачох што стаміліся Поўняй
новым зыкам маланкавым мова
ўзнікне з мары тваёй маціцовай



Сярэдняя: 2 (4 галасоў)

# ты пачакаеш ля прыпынку
можа болей чым звычайна
глынеш гаркоткага-салодкага віна
ён можа ценем быць нябачным
побач
недзе
можа быць
дзе ты ня бачыш
таму
# ты пачакаеш ля прыпынку
можа болей чым звычайна
запаліш догую як ноч
з ментолам цыгарэту
і дым нібы сваё жыццё
пусціўшы да аблокаў цьмяных
ты прыгадаеш цені варухлівыя кахання
ты прыгадаеш верасні і траўні ў жарсцях збытых
а ён дасюль не йдзе няма
і можа колькі не чакай не будзе
віно гаркавае-салодкае не зойме рэха згадак
адно надзея дымам
з прысмакам ментолу цыгарэтным
ў аблоках цьміцца там дзе б ты хацела
хацела…
…колькі ж ты хацела…
…а насамрэч адно – адно яго
віно замовіла яшчэ сапрана лета адквітнелым
і сэлфі для яго ты зробіш
з хэштэгам
#небыццё



Сярэдняя: 4 (14 галасоў)

Калі ты кажаш,- "халады
У жніўні жоўтым запануюць,
Лістотай першаю гады
Ў вачах самотна завякуюць..."

Я дакрануся ледзь, крыху,
Сам, нібы лісцік палы з дрэва,
І пацалункам адкажу:
"Шчэ лета досыць не саспела.

І не адквітнеў жытнёвы сон --
Глядзі, гарэзнічаюць птахі...
Крыўі чароўнае палон
Не пакідае месца страхам...

А восень прыйдзе як заўжды
Ліцьвінскай слаўнаю князёўнай:
Ў душы запаляцца агні
Бела-чырвонае бавоўны...

Што ў кожным сэрцы назаўжды
Трапеча вольным лета сцягам...
Калі ты кажаш -- "Халады",
Я адкажу: Бог з намі разам...



Сярэдняя: 4.5 (11 галасоў)

Страмніны нябёсных блакітаў,
Празрыстаць паветраных сноў.
На чоўне з даўніны спавітым,
Пугач заблукаў між багоў.

Як водарыць кветкамі сонца!
Як росна спявае святло!
Тчэ восень узоры бясконца
Сплятаючы іх у радно,

Якое дыванам усцеліць
Палеткаў пажоўклыя дні...
Якое натхненне прывеціць
У светла-самотным гаі.

Ледзь чутнай малітвай чароту
Вятрыска цалуе жыццё,
А там, ля старэнькага плоту
Бы прывід, аблічча тваё...