Струхлелы плот схіліўся сумна,
I пасівелы гаспадар
Да шыбы прыхіляе твар,
Глядзіць самотна і задумна.
Яго таксама падкасіла
Гадоў нялёгкая ралля,
I толькі зоркай медаля
Праменіць дзён юнацкіх сіла.
Сядзіць маркотна гаспадар,
У доме – болей ні душы...
Ляцяць імкліва ад шашы
Снапы ад фар – на твар, на твар...