Дождж у Вільні,слізкі брук,
Восень з-за вугла завыла.
і званоў маркотных гук-
Дзесьці бачыў, штосьці была.
Пад завесу з туманоў
Дзень схавае скрыжаванні.
Дахі - вопратка дамоў,
Не прыгодны для спаткання.
Як знарок, замруць муры
Плямай стыне шэрай вежа.
З дымам сцягне да гары
Векавую незалежнасць.
Дождж павольны, мокне крыж,
На дзвярах знак „38“.
Гэта - Вільна, не Парыж!
Замчышча старога восень.