Не парушу я гэтай гадзiны:
Калi месяц Зямлю пакiдае,
I кустоўе дрымотнай ажыны
Прамень сонца агнём асьвятляе.
Гэты час сапраўды незабыўны,
Ён натхняе i лечыць мой розум.
Для мяне назаўсёды чароўны:
Яго велiчнасьць, вольнасьць i роздум...
Не парушу я гэтай гадзiны,
Толькi сэрца хутчэй заб'ецца.
I тады я ня буду адзiны –
Гэты час у нас сьвiтаньнем завецца...
Бяда
Сп. Мікіта, не ведаю, колькі вам год, але хібы, якія маюцца ў вершы, даравальныя адно што дзіцяці. Віктар201.
адказ
паважаны спадар,мне 17 гадоў