У восень усіх спадзяваньняў
Не зачыніш рукамі ты твару -
Між сустрэчаў даўгіх, раставаньняў,
Летуценьніку змоцніўшы мару.
Прамовіш тваёю прастотай,
Падказаўшы глыбокім углядам
Пагадзіцца з маёй адзінотай,
З перацьвіўшым запушчаным садам.
Навучыўш, што жыць больш адказьней,
Чым пакідзішчам быць ля дарогі,
Быць на сонцы заўсёды выразьней,
Чым дрыжаць ад начы і трывогі.