Вершы беларускіх паэтаў

вось растлумач мне, – кажа мама, – растлумач,
што мне казаць пры сустрэчы знаёмым,
што мне казаць гэтым дурнаватым суседзям,
якія ўжо, пэўна, натапырылі вушы, што? –  кажа яна.

я сяджу да яе сьпіною, узіраючыся ў манітор: там як раз
крытык А выклала новы пост у ЖэЖэ –
мы не знаёмыя зь ёй асабіста, аднак, мяркуючы па
таму, што яна выкідае ў ЖэЖэ, у яе ў галаве
бардак. у мамы – таксама бардак. ува ўсіх сёньня,
відаць, бардак, балазе, ня ўсе мы – літаратурныя крытыкі.

(мама не сьцішаецца; крытык піша пра бэз і надвор’е).

што мне казаць гэтым людзям? – кажа мама, –
што мне казаць? яны пытаюць,
як твой сын, чым ён займаецца, дзе працуе;
што мне казаць ім? што ён
сядзіць у чатырох сьцянах, як нейкі манах,
што ён лічыць, што сьвет ператварыўся ў пекла,
што навокал усе вар’яты, а па начах піша нейкае трызьненьне?

МАМА, Я ПІШУ ВЕРШЫ І ПРОЗУ, ВЕРШЫ І ПРОЗУ.

калі ты нарэшце возьмесься за галаву?
МНЕ СОРАМНА, РАЗУМЕЕШ, МНЕ СОРАМНА.

МНЕ ТАКСАМА СОРАМНА. – кажу я і выходжу паліць на гаўбец.

божа, я тут усяго толькі месяц, – думаю я, шукаючы цыгарэты, –
а мяне ўжо задзяўбаў гэты горад. што я раблю тут?!

нават птушкі грэбуюць грэбанай гэтай правінцыяй.

менавіта адсюль у сталіцы эўрапейскіх краін кантрабандай вязуць арго;
менавіта тут мужчыны збіваюць жанчынаў, а жанчыны даруюць
                                 зьбіцьцё (але ці ёсьць у іх выбар?);
менавіта тут самыя танныя надзіманыя дзеўкі;
менавіта тут я апусціўся настолькі, што ня памятаю, калі ў апошні раз
                                                       чысьціў зубы;
менавіта тут я пішу вершы і прозу (можа калі надрукуюць);
менавіта тут выконваюць шлюбныя абавязкі;
менавіта тут я ніколі не хацеў жыць;
менавіта тут жыве мая маці (я за яе зарэжу каго заўгодна);
менавіта тут гамасэксуаліст – гэта значыць підар;
менавіта тут я ня пью гарэлку і нават піва;
менавіта тут на пабудову культурна-аздараўленчага цэнтру задзейнічалі
                                                аднаразовых мужчынаў;
менавіта тут старыя выскокваюзь з вокнаў ад адзіноты;
менавіта тут працуюць мой брат і тата;
менавіта тут ня сустрэць лесьбіянак, бо яны, небаракі, адсюль з’язджаюць;
менавіта тут я, бясспрэчна, лепшы паэт, бо
менавіта тут адны далікатныя, млявыя лірыкі (але іх, *аўнасосаў, друкуюць);
менавіта тут мне сорамна;
менавіта тут кудысьці падзеліся мае цыгарэты;
менавіта тут самыя адмарожаныя адмарозкі;
менавіта тут я чытаю “Ўолдэна” Гэнры Дэвіда Тора;
менавіта тут мяне калі-небудзь пахаваюць;
менавіта тут на праспэкце Міра 33 здымае кватэру Д’ябал;
менавіта тут жыве мая маці (я часам яе ненавіджу);
менавіта тут самыя жахлівыя гопнікі на плянэце;
менавіта тут афармляюць дагаворы па абавязальніцтву штогадовай пастаўкі
                                                     чалавечае сыравіны
                                              для далейшай перапрацоўкі;
менавіта тут я ананірую;
менавіта тут кожны дзень нараджаецца новы дыктатар;
менавіта тут, дзякуй богу, няма літаратурных крытыкаў, што выкладаюць
                                     пасты пра надвор’е і бэз у ЖэЖэ;
менавіта тут, калі пішуцца вершы, я адчуваю млоснасьць;
менавіта тут нараджаюць упакаваных у кардонныя скрынкі дзяцей з гарантыйным
                                 квітком тэрмінам на адно жыццё – ня болей;
менавіта тут клануюць упэўненасьць у неабходнасьці чалавека на гэтым
                                             сьвеце;
менавіта тут як нідзе я ненавіджу сябе; менавіта тут…
          я раптам
          разумею, што
          забыў цыгарэты
          на шафе.