Цяжар душы — цяжар паднебных хмар.
Яны ідуць — грымотаў спелых сховы —
Самлелыя, як грузныя каровы,
Што не падоены праз ліпеньскі прыпар.
Пральецца дождж. Аціхне шэпт і звон
Жывой вады. I сіні дым павісне
Над стрэхамі. I скончыцца палон,
Зямны палон душы, што скрухай цісне.
Абноўленая блішча далячынь.
I думаецца хораша: так трэба,
Каб хмары на зямлі знайшлі спачын,
Душы адкрыўшы светлы лапік неба.
Так 1 ёсць!
Так 1 ёсць!