ты паліш тытунь сутарэнняў свету,
пакінуты мацнейшым чалавецтва,
адчуеш дотыкам пляча ад гэтай,
што марна дорыць усім какецтва.
у яе прысутніцтве знямееш на стагоддзі,
на твар нацягнеш маску спачування,
далей нібыта ў шчыраасці адносін ды ў згодзе
пацьмееш ва ўрачыстым рытуале захавання.