Ты паслухай
Ты паслухай, як сэрца матулі гамоніць-
Ці крынічкай у лузе, ці званочкам у полі...
Зазірні ў яе вочы, найлепшыя ў свеце-
Незабудак блакіт, што квітнее у леце;
Птушанём у пяшчоту яе акуніся,
Дабрыні і журбоце яе пакланіся,
І малітвам яе, хваляваннем спавітым,
Смачным стравам у ранні, рукам працавітым...
Зацвіце яна яркай півоняю мая
І усмешкаю сонца на вуснах зайграе,
Ты адчуеш, як сэрца матулі спявае.