Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

У мураша — касмічная душа...

Сярэдняя: 4.3 (3 галасоў)

У мураша — касмічная душа,
Ён заўважае — працаўнік бывалы,
Каб на пагорак выехаць, спярша
Натужна завываюць самазвалы.

Аддыхваюцца доўга апасля,
Прастуючы абуджаным прасторам,
I гулка ходзіць ходырам зямля
Пад коламі.

He ў прыклад некаторым
Прывык рабіць ён справу найцішэй:
Лёс падарыў падобную раскошу —
Разоў у сотню за сябе цяжэй
Штодня патрэбную валочыць ношу.

I злыдзень яго дом знішчаў агнём,
I ненасытныя дзікі лычамі.
Забыўшы на ўсе крыўды, дзень за днём
Ён сноўдае з мазольнымі плячамі.

Пражыць не спадзяецца задарма,
I калі цьмяна шыгалле шамрэе
Ці загалосіць доўгая зіма, —
Сябе самога даўняй стомай грэе.



Не бачыў той мураш

Не бачыў той мураш людзей,
Якія ціснулі на тормаз.
Калі з гары ляціш хутчэй,
Ёсьць небяспечная няроўнасьць.

Скідае нават самазвал,
Не тое, што мурашку,
Неасэнсованы аўрал(!),
Які кідаецца на ўзгадку.

У развіцці магчыма ўсё!
І нават проста неабходна
Знайсьці каштоўнае сваё,
Ды прадугледзіць іншых годна.