— Чаму тырчаць у прыёмнай душнай,
Чакать трывожна судны час?
Давай-ка, Смерць, з табой нясумнай
Махнем па чарачцы за нас.
Не за здароўе, — дзе ўжо нам ужо, —
А за настрой маёй душы.
Паслухай! Ты не хочаш замуж?
Усе бабы хочуць, не смяшы!
Я з Восенню бываў у ложку,
З Вясной і Летам — не забыць!
З Зімой — ...хоць потым хворы трошкi...
Цябе змагу я дагадзіць!
Давай, Краса, рублёў, дарэчы,
Заняць не хочаш на гадок?
А лепш, пайшлi накацiм, зрэшты,
Парвём парадак і ў шынок...
Добра!;)))
Добра!;)))
Яскрава!!! "Усе бабы хочуць,
Яскрава!!! "Усе бабы хочуць, не смяшы!"
Бліскучы гумар аўтара -
Бліскучы гумар аўтара - выдатны! Прыгожы аптымізм праглядаецца ў кожным наступным слупку! Канцоўка - цуд
Смерць асаблівая занадта. Усё
Смерць асаблівая занадта.
Усё тыповае бярэ,
Што незвычайнае не вабіць
хутчэй імкнуцца да сябе.
Але ж яна дае прастору,
каб нарадзілася яшчэ
ў памерах трох такіх тыповых
хаця б крыху жыцця табе.
Вагой яна ў часе рушыць
імкненне надта бегчы прэч.
Але ж ён спрытны ,час той, мусіць...
І нават ёй жыць не дае.)
Вялiкi дзякуй за экс, Франак
Вялiкi дзякуй за экс, Франак Нырка! Безумоўна, ты правы!
Дзякуй і Вам, што правільна
Дзякуй і Вам,
што правільна зразумелі.)
Файны верш!)
Файны верш!)
Цудоуна!
Цудоуна!