З радзімаю маэстра
прывітаўся –
Руку падаў я дрэвам і кустам.
Калі пажар паўстання захлынаўся, –
Перада мной той сумны час паўстаў.
Развітваўся з радзімаю Агінскі.
Ў яго душы гарэў агмень такі,
Што бачны ўсім застаўся след агністы –
Шчымлівы паланэз на ўсе вякі.
Складаліся ў ружанец ноты
з зорак,
Камення, лісця, кропелек расы.
Прыслухацца, – чуваць у гэтым творы
Касіянераў мужных галасы...
Касцюшкі цені граюць прамяніста,*
Тут грэе і зімой зары касцёр...
Свабодалюб і патрыёт Агінскі
Развітваўся з радзімай,
Як з жыццём…
Ці ж мог тады і ў сне ён спадзявацца,
Што лепшай долі зможа прычакаць:
З чужых краёў, як з выраю, вяртацца
І зноў радзіму мілую вітаць…
*У Залессі ўстаноўлены помнік з надпісам: Ценям Касцюшкі.