Я жыў тваімі спадзяваннямі.
У хмельных снах на ўскрайку лета
Паміж кароткімі спатканнямі
Пісаў верлібры і санеты.
Я ведаў, што жыццё віруе
Недасканаласцю сюжэтаў:
Каханне болей не даруе
Свайму апальнаму паэту.
Мільгала сонечнай хусцінкаю,
Зрывалася шчаслівай знічкай,
Цурчэла песняй лебядзінаю
Мая натхняльная крынічка.
Я ведаў, што жыццё віруе
Недасканаласцю сюжэтаў:
Каханне болей не даруе
Свайму апальнаму паэту.
Хоць ночы мрояцца падманамі,
А я чакаю і гукаю.
Не бачу сцежак за туманамі,
А ўсё шукаю і шукаю…