Вeрабейка прыг ды скок,
Жвавенька збірае зерне.
Падыйшоў да хаты змрок,
Пад акном пралІўся ценню.
Першым успыхнуў вугалек,
Зорачкай на небасходзе.
Помняць продкі - не знарок,
Варажба жыве ў прыродзе.
На стол - сена, грошай медзь,
Пост да самага вячора.
Узвар духмяны, не паспець,
З’есць куццю да жоўтых зорак.
Цягне маладых на свет,
Каля банькі хтосць варожыць.
У гэтай чарадзе прыкмет
Дух калядны дапаможа.
Свіст ля млына, смех гарой,
То батлейка вЁску смешыць.
Моладзь б’ецца, божа ж мой,
За ўладанне снежнай вежай.
Ведаю, што незнарок,
Усё з намі праісходзіць!
Адыйшоу ад хаты змрок,
Чырвань грае на ўсходзе.
Жменька жыта, парны плот...
З Калядойсвяткуюць людзі.
Жужжыць бабцін калаўрот,
Што прайшло - тагоне будзе!