Усё, што было, адыйдзе ў лёце,
Усё, чаго хочаш, забудзецца,
І душу сваю, ахвяруючы модзе,
Прымусіш бадзяцца па вуліцах.
Шукаць вызначэньня альбо прыгодаў
На поўную глуму голаву,
І толькі з нейкай вар’яцкай нагоды
Прымаць маўклівасць іншых за золата.
У трафіку душ на скрыжаваньнях,
Шукаючы выйсьця з корку,
Імгненна прайсьці скрозь сваё існаваньне
Ад захаду толькі да золку.
І прыйдзе натхненьне кроплямі сэнсу –
Свае памылкі – свая віна,
І гэтак жа хутка знойдзецца месца
Для незгасальных лучынак сьвятла.
І навакольле зазьзяе пажарам,
Сабою згубіўшы трафік,
А эгаізм – як адная ахвяра
Адыйдзе у лёце трапна.