Вашы словы,
Мае землякі,
Даражэй мне
За ўсе ўзнагароды.
Кожны гук іх -
Такі трапяткі,
Нібы голас
Мне роднай прыроды,
Што хвалюе,
У сэрцы гучыць.
І кранае заўжды
За жывое.
Ды крынічкай
Гаючай цурчыць,
Той, што ўсе мае
Раначкі гоіць.
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2019
Свидетельство о публикации №119010209175