Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Бацькаўшчына

Яшчэ не ацэнена

* * *

Бывае часам, вельмі трэба
прачуць усёй да дна душой,
што самы родны край пад небам —
з хацінкай бацькавай старой,
дзе ў рэчцы водблеск неба сіні,
красуе ў жыце васілёк…
Зірну ў той бок — перед вачыма
любімых вобразаў звіток
зямлі пад вартаю буслянак,
і са сцяжынкай праз жыты,
дзе абвяшчае жаўрук ранак,
дзе ўсё са мной заўжды на “ты”,
са мной лагодна і адзіна
ці ў радасці я, ці у скрусе,
дзе тое ўсё, што ёсць Радзіма,
і што завецца Белай Руссю!



***

Яшчэ не ацэнена

Нацыянальная самасвядомасць знікла,
У беларусаў яе цяпер няма!
Бо беларус, як той крот панікнуў
У нару сваю, забыў сваё імя!

Каб зналі продкі нашы дарагія,
Што пасля іх нашчадкі будуць вось такія
Як мы, то хіба ж змагаліся б яны
За нашу незалежнасць, быццам перажыўшы тры вайны!?

Не варта так рабіць, шаноўныя сябры,
Не варта забываць свае старажытныя карані,
Бо згінем мы ў выніку як нацыя
І пойдзем прыслугоўваць да пана, майце рацыю!



Яшчэ не ацэнена

Бацькоўская хата, бацькоўская хата!
Гляджу я на вокны твае вінавата.
Шапчу: «Прывітанне!» драўляненькай браме
І - боль, нібы, сэрца праткнулі нажамі.

Усё тут жывое, а сум з цішынёю
Агортвае постаць маю з галавою,
Ляцяць успаміны, як з выраю птушкі,
Дзе - тата, матуля, сынок і дачушкі.

Бацькоўская хата, бацькоўская хата!
Калісьці жылі тут матуля і тата,
Цяпло тут было і адчынены дзверы
Да шчасця, кахання, надзеі і веры.

Тут звалі мяне мілагучна: «Дачушка!»
Дарылі сваю смакату вішня, грушка…
Вяселлі, народзіны з шыкам гулялі.
Куток свой, як скарб, бераглі, шанавалі.

Бацькоўская хата! Бацькоўская хата!
У моры жыццёвым - мой ветразь крылаты!
Тут спалася соладка, елася смачна…
За гэта табе, мая хатка, удзячна.

У кожнага з нас ёсць хацінка такая.
Жыве там маленства, дзяцінства чакае…
Там кветкі цвітуць, што да сэрца прытуліш,
Бо ў іх прыгажосць і пяшчота матулі.

Бацькоўская хата! Бацькоўская хата!
Цяпер ты - багацце малодшага брата.
Чакай, сустракай яго дзетак і ўнукаў,
А мне выбачай майго сэрцайка муку.



Сярэдняя: 3.7 (7 галасоў)

Беларусь! Ты Матуля мая!
Край дзядоў нашых, велічны лёс.
Вабіць шчырая песня твая,
Ў сэрцы гоман ласкавых бяроз.

Сум і гонар - мой край дарагі -
Вёскі, пушчы, азёрны блакіт...
Як мне любы ход ціхай ракі
І разліў самавітых ракіт!

Раннім ранкам туман, сенажаць
З гулкім клёкатам белых буслоў...
Як мне хораша ў росах ступаць
Побач мужных і верных сяроў!

Хай не будзе ліхіх зноў гадоў;
Нашы дзеці ўсе ў міры жывуць;
Хлеба ўдосталь у кожнага, кроў;
Ўсе навалы няхай абмінуць.

Веру: пройдзеш надзейны ты шлях;
Будзе дбаць аб усім Гаспадар!
Так квітней, Беларусь, у вяках!
Надыходзіць час ўсіх светлых мар.