А хто б, і што,
тут,
пра мяне не гаварыў –
я не павІнен !
Падумайце –
ці я, канкрэтна,
разі б мог ?..
За ўсё ў адказЕ – Бог,
які мяне стварыў
з кавАлка гліны.
Я ўвесь з яе.
Ад Яек, да патЫліцы.
А ў гліны – рОзуму няма !
Ну, можа, паасобку,
ў кожнае малекулы…
Ой, не смяшыце!
Я – разумнЫ чалавек…
Дзе рОзум у мяне, пакіньце…
Мо, калі ем, –
“хлябала” разяваць?
Кавалак гліны палічыць –
разумным чалавекам?..
Чаму “да смерці”,
як я пагляжу,
“камок” з “камком” ўступае ў супярэчнасць?
Што?
Пераступілі бессмяротнасці мяжу?
Пра чалавека гэта не скажу.
А вось кавалак гліны –
Вечны !
*+*
12 красавіка 2013 г.
**(не павінен – не виноват; у адказе – в ответе; стварыў – сотворил; кавалак – комок; рОзум – ум; паасобку – по отдельности; пакіньце – бросьте; “хлябала”(жарг.) – рот; палічыць – посчитать; чаму – почему; як я пагляжу – как я посмотрю;супярэчнасць –противоречие; мяжа – граница).
Падыходзіць хіба толькі для
Падыходзіць хіба толькі для таго, каб упрыгожыць сцены сарціра.
Дзякую,што табе
Дзякую,што табе спадабалася.
Бяры,дазваляю, УПРЫГОЖВАЙ сцены сваяго сартыра - сраць будзеш з натхненнем !