З дубувецця
Вецер едзе
Каб вам вЫнесці мазгі,
Ля крывішчы
Вецер свішча
Зноў узводзячы куркі.
А адпілкі уцякаюць,
Дождж і хмары даганяюць,
Перарэзваюць паджылкі,
Выразаюць печань, ныркі.
Вось такія ў ветра мары.
Вецер зазірнуў у клюб
Каб зрабіць з вантробаў суп,
Пераварвае ён косткі,
Жэстачайшы страўнік,
Жорсткі.
Бл.дзі закрычаць: начальнік!
Злітуўся, не забівай!
Адчыняюць свой я.альнік -
А у ім гнільлё-эмаль.
Вецер адказаў: цмакталі
Вы у туркаў шлёндры!?
Атрымайце тады сталі!
Трупы вынасіў у вёдрах.
А мазгі твае,ён ня
А мазгі твае,ён ня выносіў?
Каб ня знікнуць,табе ў восень.
Калі дождж і хмары,даганяюць.
Калі"дурка"ў галаве тваёй,ўставае?