Дзе я належу? Дзе я блукаю? Калені дрыжаць, а сэрца палае. Анёл-ахоўнік, я не ўяўляю, чаму боль не раніць, а забаўляе?
Крок у невядомасць, жах адступае. Спалоханы погляд пад коўдрай знікае. Вольныя думкі - усё што я маю, я ім належу, я іх ўбіраю.