Маладзіцай на кірмаш прыбралася восень.
З залатых лясоў сукенка, хуста-неба просінь.
Журавіны-завушніцы па балотах раскідала,
Ды чырвоныя рабіны як каралі нанізала.
Распусціла над зямлёю водар яблык спелых,
Апранула восонь світу. ўсю з туманаў белых,
Яна дбайна працавала ў лесе,ў полі,ў садзе,
Сабярэ яна тавары, у вазок свой сядзе,
Развітаецца й паедзе ў крышталёвы ранак.
Маразок ужо Бярэцца, халадней світанак,
Над зямлёй закружыць снег, ранак пабялее,
Ўжо зіма ідзе да нас і вядзе завеі.