У вечаровых туманах
Каровы з пашы йдуць на голас.
Гусьцее змрок. У сьветлых снах
Мястэчку сьняцца Вільня й Полацк.
Гудуць млыны, бы пчолаў рой,
І птушкі пралятаюць з крыкам
Па-над маленькаю царквой
І па-над возерам вялікім.
Тут час спыніўся. Не такі
Звычай і лад, правы й законы,
Мястэчка сьніць свае вякі,
Старых багоў, князёў імёны.
Нас лёс матляе па зямлі.
Малюся я – і ты маліся,
Каб мы прыйшлі, адкуль пайшлі,
Каб мы змаглі вярнуцца ў Плісу.