Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Вяртанне

Сярэдняя: 4.5 (2 галасоў)

Колы – гэта гук растання
Я пакінуў родны край
Больш мяне зусім не стане
На Радзіме. Грай жа, грай!

Ты, музыка, мне пра долю
Што не будзе кіраваць
Мной на беразе ў мора
Дзе я буду паміраць

У старым шыкоўным замку
Побач мрамар косць слана
Пью шампанскае наранку
Жру ікру, і вось Хана

Да мяне паўзе гадзюкай
У сэрцы грукае баксёр
Чую музыку я Дзюка
Эленгтона, і Басё

З кніжнай паліцы японскім
Вокам жмурыцца хітрун:
“Свет ты не пабачыш боскі
Жыць табе ў царстве трун-

А ў час бітвы пекла з небам
Станеш куляй і ядром
Той праклён табе ганебны,
Што пакінуў родны дом”.

Прэч, японская мярзота!
Паміраць не стану я
Усе смарагды з пазалотам
Дам за добрага каня

І вярнуся ў край блакітны
Што пакінуў я ў свой час
“Гэх, дарма яго пакінуў!” –
Крыкну і памру якраз.