Вы калі-нікалі бачыце,
Вясёлку , якая складаецца з колераў,
Трох-не болей-шэрага, белага ды зялёнага,
Спалучэннем незнаёмасці горада,-
Адзінай радасцю жыцця нібыта новага-
Да якога часам звыкаешся?
Ад потым пакутуеш зноў ад жыцця безідэйнага,
Літаральнафармальнага , безнадзейнага,
Пакінуўшы думкі аб ратаванні-
Ды жыць у чаканні
Лепшага выйсця падзей.