З поўдня цёплы ветрык вее, Ад надзей душа святлее. Мару шчыра, па-хлапечы Аб высокім, дзіўным нечым. Ад птушыных звонкіх нотаў Напаўняюся пяшчотай… Мне здаецца: я ад роду Знаю шчасця асалоду.
Проста і шчыра!
Проста і шчыра!
Проста і шчыра!