Крочыш па ходніку – вецер сцюдзёны
Градчаны б’юцца аб твар
Крочыш наперад у шлях невядомы
Між брудных, шэрых канаў
Б’юцца аб скалы шырокія хвалі
Пырскі ўзлятаць да хмар
Узважваюць сілы прыродныя шалі
Бойкі рыхтуючы жар
Крочыш, а вецер у нябёсы ўздымае
І адкідае назад
Крошыш, і лужыны ў плынях знікаюць
Быццам у засушы Чад
Горы схаваліся ў млечным тумане
Сонца з’ядае смуга
Чайкі на месцы застылі бы здані
Неба заліла туга
Крочыш, і лёд на павеках мацнее
Шчокі згараюць ушчэнт
Крошыш, да мэты сваёй між завеі -
Блізкай душы сентымент...
Заўтра світанак палаць будзе зноўку!
Заўтра вясёлка ўзыйдзе!
Заўтра вясна распачнецца на золку!
Гімнам жыццё страсяне!
02.03.2013