Я на бераг далёкі імкнуся,
дзе віруюцца думкі мае,
прылячу, упаду, застануся,
апынуся ў казачным сне.
Апалюся спякотлівым ранкам,
астужуся ў хвалях марскіх,
летуценню аддам сябе цалкам,
адарвуся ад лёсаў людскіх.
Там надзея спакусай іскрыцца,
і ласкава шапоча лісцё,
там міраж таямніча мігрыцца,
і штодзённых турбот забыццё.
Я лячу, дзе душы ратаванне,
дзе вятры падмінаюць пад дых,
дзе адбітак былога кахання
ў агністых вачах маладых.