Я свой край шматпакутны шкадую,
I хачу, як не склаўся бы лёс,
Бачыць Белую вежу святую
На ускрайку блакітных нябёс
I царкву, што стаіць на узгорку
I ахоўвае край мой і дом
I вячэрнюю ясную зорку
Што гарыць у цішы за акном
Так прыгожа усё і спакойна
Але смутак на сэрцы стаіць
Калі гляну, што стала з ракою
Што праз Камянец ціхі бяжыць
Хіба нам, беларусам, ўласціва
Побач з хатамі сметнік рабіць?
Хіба гэтым, прабачце мне, дзівам
Мы імкнёмся Еўропу здзівіць?
Не, падобнымі ўсім быць патрэбна
Нам на Вежы будаўнікоў
Яны справу зрабілі нядрэнна
I да нас не дайшло сметнікоў
Ах, мая ты
Ах, мая ты гардыня-дзярэўня!
Дзе ш ты бачыў шэ, каб ліцьвіны й
Ды каровак і не спаласКвалі зь
А ні ў лужыцы кала хлывів?
Гэто ж просто, туварыш, канава!
А ты прагныш, шо, шэ шоб і рыбк,
Мозер, плавала у салярцы
Чы й ф сілі3 паганых жыдків?
Дык давай жа як гамузам збацаем
Ціпа колывка СМІтнычкам Кіньськ?
Чы ны гэтак гутораць ф Каміньць?
Бо ж, го, Бела-та Вежа ліцьвіньськ!
А ны Етвызі Дрэвній, Ваўкі.
Васыль Брытва