Я ведаю, што ты мяне кахаеш,
Я ведаю - ніколі не забыў,
Я ведаю, бо кепска ты хаваеш,
Якім foutriquet быў!
Шкуматаў вецер, восень нада мною,
І зь ім сыйшла пяшчота ўся зь мяне,
А ты галоўку маеш пад зямлёю
Comme une pomme de terre.
Зʼясі, mon âme, сам сваё каханьне:
Пасьпела зьненавідзець я цябе.
Я не дазволю, каб былі ваганьні,
Ты не чапай мяне!
Ня ведаю, чаму цябе ня стала,
І не жадаю ведаць. Мне tant pis!
Я раскахала, можа й не кахала,
Вось мой адказ на твой адрэчны ліст!