Яшчэ раз аб каханьні.
Такая бывае нястача
Як роспач глытаеш набгом,
Душа ці сьмяецца, ці плача,
Каханьню папаўшы ў палон.
Душа ўзьлятае і падае,
І крылы губляе свае!
Заўсёды ёй быць мураванаю
Ў гэтай нязломнай сьцяне.
Душа мая слаба і квола,
І поўсьці на ёй няма,
Ёй скрыпачкі граюць наўкола,
А каханьне? Каханьне - зьмяя!
-20.04.14.