Чырванець не ад сораму словамі ўсяго не перадаць
стомлены у пашчу горада валюся без гуку
там на дне неабсяжнага страўніка засынаю
а горад усё снедае людзьмі
пад невычэрпным дажджом застыў у марах свет
бясконцая прага жыцця за імгненне да вечнасці