Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Забяры мяне, мора

Сярэдняя: 3.7 (3 галасоў)

Пераклад
Стэфанія Данілава

забяры мяне, мора!
я стомлены да мяжы.
я валодаў усім -
і ўсяго я пазбыўся, мора.
як старыя ў гарах могуць сотню гадоў пражыць?
можа, слоўнікам іх невядомае слова "змора"?

я пакінуў свой дом -
ці то выракся дом мяне?

сваякоў я пакінуў -
ці кінуты сам я імі?

ды нікога, нічога ніхто ў мяне не адарве.
толькі сны узгалоўяў, спавітыя сінім дымам.

у адбітку на хвалях не бачу я рыс маіх:
там мне бачыцца нехта,
счаслівейшы і істотны!
забяры мяне, мора,
грахоў бессмяротасць і
маю шэрасць, тугу ды памяты квіток зваротны.

...як жанчыны-каханкі, я хвалі крануўся ў сне,
цёмна-сінія богі забралі мяне ў глыбіні,
у русалачы хвост мае ногі ператварылі.
гэта быў залаты, ліхаманкавы, сонны залеў!

з лёсам наканаваным,
пазбаўленым мітусніны,

забяры мяне тысячы раз
і вярні мне
мяне!