Заглянуў я ў вакно туманнае
Да зiмы туманы часцей
Запалiўшы лампадку цьмяную
Пачынаю чакаць гасцей
Мае госцi яшчэ не рушылi
У дарогу, што зойме днi
Яшчэ збрую з чырвонай ружаю
Не прыладзiлi на канi
Мае госцiкi, мае мiлыя
Чым сустрэну я хутка вас?
На палiцы скарынкi цвiлыя
Ды у дзедавай дзёжцы квас
А да iх – ўсе гады пражытыя
А да iх – туманы ў вакне
А да iх - рушнiкi разшытыя
Што у спадчыну былi мне
А яшчэ – абразы заветныя…
Хоць жыву з кожным днём прасцей
Ўсiм, чым хата мая адметная
Я сустрэну сваiх гасцей