Уноч – мароз і абліваха.
Удзень – адліга і слата.
І ледзяшы сцякаюць з дахаў
Вясёлым, дробным тра-та-та.
Будзённы дзень здаецца святам,
Калі за тыдзень да вясны
Капеж выстуквае стаката,
Ад паху весняга п’яны.
Ён па зіме былой не тужыць.
Ён рэпетыруе пад рэп
Старых варон, што ўлезлі ў лужы
І заглушаюць кропель стэп.
А на галлі "правы качае”
Нахабны тэнар-верабей:
“Чырык! Вясну!
Чырык! Страчаю!
Чырык! Жывы!
Усіх жывей!”
23.02.2011