Дзіўнаю кветкай май распусціўся,
Гожай красою зацвіў.
Ты мне і сёння ізноў не прысніўся:
Сніліся гоні тых ніў,
Дзе басанож ты да вечара бегаў,
Дзе ўсёй душою кахаў,
Поўны прыгоршчы чысцюткага снегу
Ў цёплых ісподках трымаў.
З тых дзьмухаўцоў, што пакорна сівелі,
Ты адпускаў лёгкі пух.
Побач у садзе яблыкі спелі
І засалоджвалі дух.
Усё-ткі ў жыцці жыве таямніца.
Цяжка яе разгадаць.
Затое не есца, затое не сніцца,
Затое не хочацца спаць.
Выдатна!
Выдатна!