Ваўчыцай вые завіруха. На ўсе лады, далёка, глуха гудзе, скуголіць і трасецца – канца не будзе ёй, здаецца.
Ды раніцой яе не стала. Адно: калі яна ўцякала, сваю бялюткую, бы з ваты, згубіла футру каля хаты.