Аб чым ты думаеш
Трывожнымі начамі,
Аб чым сумуеш,
Ўспамінаеш што?
Здаецца,
Так спакойна і надзейна
Усё ў жыцці тваім
было.
Збываліся і мары
і жаданні,
І гора неяк краем
абышло,
Ды дні ўсе,
што прайшлі,
Здаюцца снамі,
А шчасця ўсё няма —
як не было.
Спатканні, заляцанні
і прызнанні,
Вяселле белай зданню
праплыло,
І так даўно цябе
ўжо называюць мамай,
А шчасця ўсё няма —
як не было.
Не! То не ўспаміны, не жаданні,
То —
трывожнымі начамі
помсціць нам каханне,
Што мы не дачакаліся яго.