Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Ніна Радзівончык

Сярэдняя: 4.1 (7 галасоў)

Вы бачылі,
Як падала сасна
Да долу
           ранняю вясной.
І свежы зрэз
          заззяў, як сонца,
Ды затуманіўся слязой —
То перарэзаныя жылы
Набухлі свежаю смалой.
Не! Не была сасна яшчэ
          драўнінай,
Пнём,
Бо смерці цень
Была яшчэ не ў сіле
Над бунтаваўшым ў ёй
          жыццём.
Дрэвы не людзі,
Загадзя
          ім прыгаворы не чытаюць,
І загадзя
          яны ніколі не ўміраюць.
Не парушаюць ход жыцця.
Яшчэ ўбірала
          промні сонца
Ігліца,
І ўся сасна
          жыла…
І бясконца
          жывіца
З яе струменьчыкам
          цякла.
І верныя карэнні зналі
Адвечны абавязак свой.
І гэтак жа ўсё сокі
          гналі
З зямлі сырой…



Сярэдняя: 4 (17 галасоў)

Я прагну
вернасці,
Як прагнуць
вечнасці.
Я прагну
вернасці,
Як маладосць —
жыцця.
Як ветразь
ветрасці,
Я прагну
вернасці,
Як ласкі
матчынай —
Дзіця.

Прашу я вернасці,
Як міласэрнасці,
Бо мне без вернасці —
Як без жыцця.



Сярэдняя: 4.5 (41 голас)

Калі зіма за палавіну стане
І сонца павышае кругабег,
Аднойчы здзівіцеся ўранні —
Вясною пахне снег.

Снег пахне талаю вадою,
Травой,
Ў аздобе чыстае расы,—
То моліцца жыццю карэнне
          пад зямлёю,
Яго, карэння, галасы.

Так і твая душа,
Так і душа народа —
Заўжды жывая,
Як тут ні кажы,
І, гледзячы якая пара года,—
Цвіце, красуе
Ці змагаецца ў цішы.



Сярэдняя: 4.8 (6 галасоў)

З каханнем цяжка развітацца,
Пайсці зусім, пераступіць парог,
Расстацца — і душою не вяртацца,
Апошні ў сэрцы боль, апошні крок.
Апошняя,
          маленькая надзея,
Яшчэ ўсё жывіць нашую душу,
Зламанае так дрэўца зелянее
І жывіцца праз нітачку-кару.