Жыццё

Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Ціша над лугам такая,
Як птушка ў гняздзечку жыве.
Сонечны промень шукае
Штосьці ў зялёнай траве.

Краскі, бы гронкі салюта,
Святочна ўзлятаюць з зямлі.
Пахне і мята, і рута,
Гудуць клапатліва чмялі.

Вецер ласкавым павевам
Перабірае лісты.
Чутна, як дыхаюць дрэвы
I размаўляюць кусты.

Птушкі смяюцца і дзеці —
А смех іх шчаслівы такі!
Над імі — чысцейшы на свеце
Незамутнёны блакіт.

На лузе, нібыта на свяце,
Стаю ў неспатольнай любві...
Як боязна ўсё гэта страціць,
Як страшна ўсё гэта згубіць.

I быццам дзіця, гэтаксама
Ў здзіўленні гляджу на траву:
— Як рады, як рады я, мама,
Што проста на свеце жыву!

Госць, Пн, 02/02/2015 - 21:55

Добры верш

Госць, Вт, 03/10/2015 - 23:17

Госць, Вт, 04/01/2014 - 22:42

хороший стих, не то что сейчас пишут

Вольга, Ср, 03/19/2014 - 20:23

Вельми прыгожы верш)

Госць, Пн, 03/18/2013 - 18:45

супер

Дзяніс, Вт, 02/19/2013 - 22:13

Выдатна!

Госць, Вс, 04/17/2011 - 19:57

мне гэты верш вельми спадабауся

Госць, Ср, 01/23/2013 - 18:56

учится нараз