Зіма адступае, але не здаецца.
Ды як ні лютуе яна,
усё жыццярадасней тахкае сэрца:
“До спаць,
чалавеча!
Вясна!”
Хмялее вятрыска. Ад сонечных промняў
ужо не схавацца нідзе.
Як светла, як цепла, як хораша сёння:
вясна-
прыгажуня
ідзе!
Юнак-сакавік, як дзяжурны па раю,
пільнуе палеткі свае –
у бляск ручаёў талы снег прыбірае,
гудзе.
і журчыць,
і пяе!
А дрэвы абжылі залётныя птушкі
і просяць у неба: “Піць-піць.”
І кожная з іх далягляду на вушка
пяе –
і званочкам
звініць.
І гэтыя гімны – ад краю да краю –
знямоглай зіме не суняць.
Па свеце вясновая радасць гуляе,
звініць
і гукае:
“До спаць!”
6.03.2013