Жывыя сьведкі застаюцца...
Праносяць праз гады
Каштоўных скарбаў рэчы
Усё, што зьбераглі дзяды.
Архівы, дакумэнты, кнігі –
Іх лёс у руках сыноў,
Якія мараць аб Радзіме
Ды памятаюць пра запавет дзядоў.
Праз сотні год у бацькоўскай хаце
Позірк свой ты прыпыні.
Адчуеш на сабе ўласна,
Як глядзяць маўкліва
сьведкі-вестуны.
Інначка, працуй над рытмікай!
Інначка, працуй над рытмікай! Паэзія - гэта МУЗЫКА! Чарадаванне націскаемых складаў робіць верш пявучым і меладычным... прабуй нараспеў працаваць... зараз у цябе, як у заікі... З паважаннем, Алег Буйніцкі.
Dziakuju.
Dziakuju.