Злыдзень
Сюжэт вайны прыдуманы не мною -
Напісан ён крывёй маіх дзядоў,
Дзіцячаю сіроцкаю слязою
І доўгім клінам белых журавоў.
Той клін даўно ляціць-ляціць над часам,
Без межаў памяць нашу сцеражэ.
Яе хапіла б праўнукам з запасам,
Ды толькі злыдзень памяць у нас крадзе.
Забыўся ён на боль маёй Хатыні,
На попел Бухенвальда, Бабін Яр.
Руйнуе зноў і веру, і святыні,
Унесці хоча між славян разлад.
Забыць мінулае – дарэмная прынука.
Яшчэ ляціць у неба жураўліны клін.
Каб я магла трымаць руку ўнука,
Гнаў дзед мой злыдня некалі ў Берлін.
Ды ён ускрос ці зноўку нарадзіўся,
Як зелле на закінутай раллі.
І белы клін у трывозе зноў забіўся.
…Курлычуць у сэрцы, плачуць жураўлі.