Ў прастаце Прыгажосць
Зразумела без слоў
Як абрынецца зорка
У вялікім бязмоўі…
Не заменяць яе
Новых тысяча зорак!
Ім, яшчэ бушаваць
А яны маюць гонар:
Усё жадаюць патанчыць,
Не рыдаць, а свяціць,
Як каштоўнасці яркія…
Не ўтрымае яе
Шматтысячны крык!
Для вялікае зоркі
Гэта дробязі, дробязі!
о, як прыгожа, слоў няма
о, як прыгожа, слоў няма