Зноў сцежкай роснаю праз жыта Крыляю ў далеч, нібы птах, І што трывожыла — забыта, Я дома тут, а не ў гасцях. І п’ю бальзам крыніц гаючы, Дзіўлюся песні жаўрука. Прасцягі любай Белай Русі Зіхцяць у сініх васільках...
Антон! Вельмі добры верш! Але здаецца, што ён крыху не дапісаны. А паспрабуйце яго развіць... Таццяна Дз.
Антон! Вельмі добры верш! Але
Антон! Вельмі добры верш! Але здаецца, што ён крыху не дапісаны. А паспрабуйце яго развіць...
Таццяна Дз.